درخواستِ فراموشی

ای تبلورِ تصوراتِ پوچِ من!

ای شیرینیِ حقیقتی که تلخ و دروغین بود!

ای خاطره ی چون دود،

رویاییِ من!

ای فراموشیِ مطلق، 

رهایی، 

شیداییِ من!

ای که آغوش تو انتهای زمین،

آغاز پرواز، 

آسمان بود!

ای که در آغوشت ماند و مُرد همه ی شورها، عشق ها!

ای قله ی بلند فتح شده، 

که تو را سخت فرو افتادم!

ای اولین!

ای آخرین!

.....

چرا؟

چرا گم نمی شوی در فراموشیِ من؟!