خاطرات یک درخت...

خاطرات یک درخت...

حس نوشته هایم...
خاطرات یک درخت...

خاطرات یک درخت...

حس نوشته هایم...

دل...


روزگار به فراوانی تعب کرانه شد.بوکِ دگر روزها چنین مکدٌَر نباشند.فردا را آغازین دگر است.قصد خرید شیی برای رفیقی داشته و این آغازین را بدین گونه آغاز است.چند روزی بیش به آغاز امتحانات نمانده.قصد بر کردن آنچه آموخته ایم داریم.اگر سپهرمان اجازت دهد.

"کاش قضایم چو سپهر بر می افراشت"

شنبه 23 اردیبهشت 1374 ساعت 22:20


بر وفق مراد نبود، همه را بیهوده تباه ساختیم.گرچه فراوانی ساعات فراغت در این روز در افواه عامِ درون عظیم نمایان است؛ لیکن به قاعده ی نفس در حال گذراندنیم و تاکنون آنچه را که عقل گفته اجابت نکرده ایم. دراین میان دل نیز در عدم توانایی مان بسیار تاثیرگذار بوده و ما برسانِ همه وقت متاثر افعال اوییم.

یکشنبه 24 اردیبهشت 1374 ساعت 15:00



نظرات 2 + ارسال نظر
پریسان چهارشنبه 3 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 07:25 ب.ظ

چقد جالبه که توی اون سن و سال، انقد لحن نوشتنت سنگین بوده! درصورتی که من انقد از این کلمه هایی که بی معنی ان استفاده میکردم!!!

آره پریسان...اون موقع عاشق نثر فنی بودم...یادمه کتاب گلستان سعدی رو چندین بار خوندم...
خوب تو هم کلماتتو بگو...همونایی که میگی بی معنین!!! هر چی که از درون بیاد معنی داره!!

الهام چهارشنبه 3 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 08:06 ب.ظ http://elham7709.blogsky.com

جالب می نوشتی!
احتمالا اون موقع شخصیت خاصی هم داشتی!

ممنون...
اون موقع ، یه پسربچه ی آروم و به شدت رویاپرداز بودم...خیلی هم احساسی!!!
البته هنوز هم!!!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد