خاطرات یک درخت...
حس نوشته هایم...
خاطرات یک درخت...
حس نوشته هایم...
درد رفقت/رنج فرقت !
استادمان همه ی ساعات صرفِ حلِ مسایلِ موجودِ فیزیک کرد.بهنگامِ رجعت ترکِ ما را بی غم نمود و بر آن میل کرد.لذا مکدٌر و ناخوش شدیم و تصمیم نهادیم که چون خودش سر برتافته و ستیزه کنیم و قول زیر را نادیده بگیریم:
که:"به خدا اگر شرط مودٌت و وجود چند مادٌت نمی بود تاکنون ترک اُلفت کرده و چون تو سر بر می تافتم."
ولی دی طاقتمان نمانده زیرا دردِ رفقت به سببِ اعمالِ او بس گرانتر از رنجِ فرقت است.
پنجشنبه 4 خرداد 1374
عبور از تو...
من از تو برنگشتم،
من از تو گذشتم،
از تو عبور کردم،
تو از من جا ماندی،
تو هم سرابِ وهم آمیزی بیش نبودی!
من از سرابِ تو گذشتم،
و با عبور از تو
آن حقیقت تلخ پدیدارتر شد،
حقیقتی که به من الهام هم شد،
...................
تو در پشتِ سر تبدیل خواهی شد به خاطره ای کور!
خاطره ای کور و تلخ!
گرچه...
گرچه زمانی که بودی...
واضح ترین لمسِ رویا بودی!
خداوندا یاریمان ده!
بعد پایان ساعت دُیُم درس اجازت فرمودند که به سرا در آییم لیکن چون بنا بود بعد از ظهر هم از برای حضور در کلاس فیزیک باز گردیم لیکن مهمانی گرانبها بر منزل آوردیم و دمی با هم بودیم.او را خواستم تا بر صفحه ی روز اولین وجودش چیز بنگارد و نگاشت.ولیکن بهنگام رجعت به منزل سر برتافت و بنای کج رهی نمود.مانیز مکدٌر و منغٌص از افعال او روزگار را کرانه کردیم.
"خداوندا یاریمان ده!"
چهارشنبه 27 اردیبهشت 1374
دل...
روزگار به فراوانی تعب کرانه شد.بوکِ دگر روزها چنین مکدٌَر نباشند.فردا را آغازین دگر است.قصد خرید شیی برای رفیقی داشته و این آغازین را بدین گونه آغاز است.چند روزی بیش به آغاز امتحانات نمانده.قصد بر کردن آنچه آموخته ایم داریم.اگر سپهرمان اجازت دهد.
"کاش قضایم چو سپهر بر می افراشت"
شنبه 23 اردیبهشت 1374 ساعت 22:20
بر وفق مراد نبود، همه را بیهوده تباه ساختیم.گرچه فراوانی ساعات فراغت در این روز در افواه عامِ درون عظیم نمایان است؛ لیکن به قاعده ی نفس در حال گذراندنیم و تاکنون آنچه را که عقل گفته اجابت نکرده ایم. دراین میان دل نیز در عدم توانایی مان بسیار تاثیرگذار بوده و ما برسانِ همه وقت متاثر افعال اوییم.
یکشنبه 24 اردیبهشت 1374 ساعت 15:00